Het heeft al eerder in de Bouwverslagen gestaan, maar nu staat het op zijn plek in het Victoriaanse deel van Groot-Brittannië: het Gladstone Pottery Museum.

De 'omgeving' moet nog verder worden ingevuld, maar we wilden u deze foto's van dit fraaie staaltje maquettebouw toch graag even laten zien!

Beloofd in het vorige Bouwverslag: nog een paar voorbeelden van hoe het interieur van het Stadhuis aan de Coolsingel 'levend' is gemaakt door er allerlei scènes aan toe te voegen. Dan beginnen we natuurlijk met onze eigen directeur Marc van Buren die een presentatie geeft aan de leden van de Gemeenteraad als onderbouwing van onze verwondering over het feit dat Miniworld Rotterdam (nog steeds) geen Eurocent subsidie krijgt…

De trouwzaal, waar een ambtenaar bezig is om een huwelijk te voltrekken, terwijl op een andere plek in het gebouw een secretaresse letterlijk met de handen in het haar zit omdat haar computer is vastgelopen...

…wat er de reden van is dat in de serverruimte twee technici druk aan het uitzoeken zijn wat er aan de hand zou kunnen zijn.

Weer andere ambtenaren zijn blij dat ze hun oude, vertrouwde ordners en dossiermappen nog niet hebben weggedaan.

De achterste rij van de grote zaal is deels al bezet door mensen die naar een lezing komen, terwijl twee anderen nog veel belangstelling hebben voor de uitgestalde kunstvoorwerpen.

Twee blikken van buiten naar binnen. De inrichting van het interieur en het aanbrengen van natuurgetrouwe verlichting heeft een heleboel toegevoegd dat kan worden bekeken en bewonderd – al weten wij ook niet waarom er ergens in het pand een geestelijke met zijn huisdier naar buiten staat te kijken.

Dit gedeelte van het vernieuwde Stadhuis staat wat dichter bij de bezoeker, zodat de diverse scènes goed bekeken kunnen worden. Ook voor het wat verder weg gelegen deel hebben we plannen. Daarover meer in een volgende Bouwverslag.

Maar dit deel van het vernieuwde Stadhuis staat straks in elk geval te stralen, als het op zijn vertrouwde plek is teruggezet (en als de dag/nacht-cyclus in de miniatuurwereld bepaalt dat het nacht is, natuurlijk).

Dit zijn kanonnen die met onze 3D-printer zijn gemaakt voor twee van drie bestaande maquettes van Fort Kijkduin in Huisduinen (N-H), waarvoor ons modelbouwatelier ook de maquette van de Slag bij Groote Keeten helemaal opnieuw opbouwde. Over die laatste hebt u in vorige Bouwverslagen kunnen lezen.

De foto hiernaast geeft een overzicht van een van die maquettes, die een kleinere schaal heeft (1:250) dan die van De Slag, maar net zo'n mooi stukje werk gaat opleveren.

We moesten 16 bronzen oud-klassieke kanonnen bouwen, 4 x 24 cm geschut op een draaistel, 4 x 12 cm geschut op een draaistel en 4 mortieren. De 16 kanonnen komen op het oude fort, de rest op het latere fort.

De Binnenvaartkrant (voluit het 'Vakblad voor Rijn- & Binnenvaart, Passagiersvaart, Recreatievaart, Visserij & Dredging') heeft zijn logo vernieuwd.

Dat heeft wat nauwkeurig priegelwerk voor ons modelbouwatelier tot gevolg, want op diverse plekken in onze miniatuurwereld staan er Binnenvaartkrant-billboards. Ook rijdt er een vrachtwagen van dat bedrijf rond.

We houden de zaak graag up-to-date, dus moest er hier natuurlijk overal een nieuw logo op worden aangebracht.

Ons miniatuur-exemplaar van het Dent Railway Station heeft zijn plek in Groot-Brittannië ingenomen.

Het origineel staat in het plaatsje Dent in South Lakeland, in Cumbria in het Noordwesten van Engeland en ligt aan de spoorlijn tussen Carlisle en Leeds.

De omgeving van het nieuwe station moet nog worden ingericht, maar de kenmerkende 'old fashion' lantaarnpalen (die met de 3D-printer zijn gemaakt, van een lampje voorzien en minutieus beschilderd) staan al op de perrons.

De eerste ruwe delen van wat een van de grootste blikvangers van ons Schotland moet worden zijn uitgezaagd en losjes op hun plaats gezet. We hebben het natuurlijk over een van de beroemdste iconen van de Britse treinwereld: het Glenfinnan Viaduct.

De op de laserprinter uitgesneden kartonnen bekledingsdelen worden tegen het houten skelet gelijmd.

De foto rechts geeft u een indruk van hoe het viaduct straks in het omringende landschap aandacht gaat trekken.

De eerste stappen die moeten leiden tot de bouw van de maquette van een ander Schots icoon: Eilean Donan Castle. Hierboven een foto van het origineel, als u even niet meer wist hoe dat er ook alweer uitziet...

Het begint bij een oriëntatieschets van het kasteel (en het gelijknamige eiland waar het op ligt). Hiermee is de uiteindelijk schaal bepaald op 1:110, wat kleiner dan de H0-schaal van 1:87 van al het treinmateriaal. Een dergelijk schaalaanpassing moeten we – helaas – wel vaker toepassen, omdat we anders domweg niet genoeg ruimte hebben voor een bepaald object.

De contouren van het eiland en de basis van het kasteel zijn uitgesneden en -gezaagd uit karton en MDF-plaat.

Op de foto's rechtsboven en rechts is te zien hoe de niveauverschillen op het eiland en binnen de grenzen van het kasteel zijn bepaald en uitgewerkt.

De basis is klaar. De hoogteverschillen zijn gerealiseerd en de definitieve positie van de gebouwen is uitgemeten en vastgelegd met wat houten plankjes.

Het hoofdgebouw is in ruwe vorm neergezet en op papier dat op de gevels is geplakt, worden de plaatsen van de raampartijen en de gaten in de muren aangegeven. Ook liggen er al wat 'rotspartijen'.

Daarna wordt die tekening overgebracht op de gevel, zodat de gaten kunnen worden uitgezaagd. De foto hierboven toont de gevel van losse stroken MDF met al wat gemonteerde raampjes. Later wordt de gevel beplakt met steenprofiel-gelaserd schuimboard.

Even over naar de bewegende kant van Miniworld. We hebben in de afgelopen periode een aantal nieuwe Engelse treinen aan de collectie toegevoegd. Die zijn voor het overgrote deel afkomstig uit schenkingen die zijn gedaan aan de Stichting Meemaken in Miniatuur, waarmee Miniworld zeer nauwe banden onderhoudt. Bij die stichting zijn bijvoorbeeld de vrijwilligers aangesloten die in velerlei rollen bij Miniworld Rotterdam actief zijn. De trein hierboven is een BR Intercity 125 in de oceaangroen-gele kleurstelling.

Op de foto rechts staat een 'Class 47' diesellocomotief met een aantal Intercity-rijtuigen. Daaronder een 'Class 101' dieseltreinstel, die vaak als stoptrein werden ingezet.

De witte kleurstelling is bijzonder, want die is maar kort in gebruik geweest. British Rail besefte al gauw dat de op het dak geplaatste uitlaten van de dieselmotoren het hele treinstel zeer snel een nogal smoezelig uiterlijk gaven.

Twee voorbeelden van verschillende Intercity 125 treinstellen. Hierboven een locomotief in de latere grijs-gele kleurstelling, waarvan men overigens alweer is afgestapt. Deze loc is een 'vier-asser' en door onze treinspecialisten zelf gebouwd op basis van een Railion BR 185 van het merk Roco.

Voor de Inter-City 125 locomotief rechts, die draaistellen heeft met elk drie assen (een 'zes-asser' dus), geldt dat ook: de bouw van deze laatste is beschreven in het Bouwverslag van de vorige maand.

Een vreemde eend in de bijt? Nee hoor, dit is de Railion 'Ludmilla' met een platte wagon en daarachter een poetswagon, om het spoor schoon en storingsvrij te houden. De loc op de foto rechts trekt de nieuwste 'poetstrein' over de sporen van Engeland en Wales. Het is een in de kleuren van DB Schenker overgespoten 'Class 66'. De kenners onder u weten dat sinds 2007 DB Cargo ook actief is in Engeland, waardoor er een aantal 'Class 66'-locomotieven in Deutsche Bahn-rode kleuren op de Britse rails rondrijden.

Hieronder een 'Class 66' dieselloc met een smalspoorlocomotief op een platte wagon.

Tot slot – om te laten zien dat we het verleden niet vergeten – een foto (rechts) van de sneltreinstoomloc van de '4000'-klasse van de 'Great Western Railway' die met een aantal personenrijtuigen door de Engelse dorpjes rijdt. Er zijn in het Engelse grootbedrijf zeven series van deze locomotief in gebruik geweest, in totaal 73 machines.

Hier een voorbeeld van het feit dat we soms onze toevlucht moeten nemen tot een eigen interpretatie van de werkelijkheid.

Deze foto's zijn van onze versie van de Maidenhead Railway Bridge, die al is aangekondigd in het Bouwverslag van maart 2020.

De echte brug uit 1839 bestaat uit twee overbruggingen van de Thames in de spoorlijn Londen-Bristol. Daar hebben we echter niet voldoende ruimte voor en dus zijn de twee overbruggingen als losse bruggen naast elkaar gezet.

Ook in een miniatuurwereld gaat er wel eens iets mis. Zo is bij een van de gebouwtjes bij een kopermijn een ongeluk gebeurd: een werknemer is met kruiwagen en al onder een omgewaaide schutting terechtgekomen.

Een van zijn collega's er van ontzetting bij gaan zitten; op de andere heeft het voorval nog niet veel indruk gemaakt.

In ons autocad-tekenprogramma zijn de gegevens van de Shanklin Cliff Lift geladen. Deze personenlift is te vinden in het plaatsje Shanklin op Isle of Wight, waar hij in 1957 de taak van zijn voorganger (die was gebouwd in 1891) overnam: het vervoeren van mensen van de strandweg naar de panoramaweg op de klip.

Ook in ons Engeland past een maquette van die lift natuurlijk heel goed. De fundamenten staan er al, al eindigt hij bij ons beneden aan de spoorbaan.

Het is een beetje moeilijk te zien (want het is dag, tenslotte), maar er staan allemaal nieuwe straatlantaarns rond het Groothandelsgebouw.

Met een bak vol onderdelen, lantaarnpalen, LED-lampjes, stroomkabels en nog meer trok een van onze medewerkers erop uit om deze klus te klaren. Dan is het handig als je goed de weg weet in die wirwar van snoeren en snoertjes onder de miniatuurwereld!